Thursday, December 28, 2017

When worlds entwine - Grandpa Ludy and Grandfather Henri


For a very long time I have been playing with the idea of simultaneously posting an article in my two genealogy blogs. I mean related articles, that are kind of a mirror from each other from different worlds. It has taken me a long time though, to figure out which persons these mirror articles should be revolving around. I do recall I mentioned before I would be posting a blog article relating to my paternal grandfather Ludy Van Minnebruggen. While I have already posted about certain aspects of the life of my maternal grandfather, Henri Brusten, I still feel there's more to say about him and that's why I decided it should be my two late grandfathers that I would be including in my two mirror posts.

This post relates to grandpa Ludy Van Minnebruggen, while the mirror post relating to grandfather Henri can be reached by clicking this link.

Grandpa Ludy was born on October 29, 1929 in the village of Mortsel to Philomena Van Noort and Constant Van Minnebruggen. That particular day is known in history as "Black Tuesday", which was one of the days on which the crash of Wall Street unfolded, marking the beginning of the Great Depression. His older sister, Jeanne, had just had her 8th birthday a week earlier and it wasn't until 1933 that also a younger brother, Hendrik, was born.

Ludy Van Minnebruggen about 1930

One of the most striking events in the history of the village of Mortsel was without a doubt the bombing of that village by the American Army on April 5, 1943. The goal was actually to bomb the Erla factory which was used by the German military. On this tragic day, Grandpa Ludy was thirteen years old. My great-uncle Hendrik, who was ten at that time, told me about that day. It was after three in the afternoon and he and my grandfather were in their school, in Mortsel. As the bombings started, the children were instructed to find shelter underneath their school desks. "I was sitting in the older building which didn't have a basement, so there was no other option than to hide underneath our desks. After the first wave of planes had passed, many people started to run, but then there came a second wave of planes dropping more bombs and because so many people were running around, that second wave resulted in much more casualties. Only after the bombings stopped, we were brought to the newer building where we had to stay in the basement until our parents came to pick us up".

Grandpa Ludy in School Year 1942-1943

The school of grandpa Ludy and great-uncle Hendrik was not hit, but several other nearby schools were hit, resulting in many casualties amongst the children of Mortsel. "Several bombs had fallen in an open field next to our school, but none of them exploded. My father was out working, at the time of the bombings. As he came over from work to us, he had to cross the part of the village that had suffered most severely from the bombings. He saw many casualties lying on the streets. For a long time, he was very shocked about everything he had seen out there".

While thirteen year old grandpa Ludy was hiding in school, my other grandfather Henri, who was sixteen years old,  was also in Mortsel as he was working in the Erla factory, which was the actual target of the air strike. And he did get seriously wounded.

Left to right: Hendrik, Jeanne and Ludy (date: May 30th, 1943)

While most of Belgium was liberated from nazi occupation in September 1944, bombings with V-bombs continued until the beginning of April 1945. Probably one of the closest encounters the family had with V-bombs was on March 8, 1945, when a V1 bomb hit the Sint-Jozef Hospital, which was in the same street as where the family lived. The result was absolutely devastating as the hospital was completely demolished. Thirty one people died in the blast and another sixty five were wounded.

Also about those times, great-uncle Hendrik was able to tell me more. "The school had arranged that we could stay in a safer part of the country. First we stayed in the city of Roesselare and later in the village of Izegem. In the meanwhile, our parents and older sister were living in the basement of our house, since it was the only place they could find some shelter. You never knew when a V-bomb was coming, so the basement had been arranged as a living space. Our father also died in that basement. He had become very sick and died". At that time, Grandpa Ludy was 16 years old. His father, Constant, died on March 12, 1945, which was just six days after the V-bomb had fallen on the hospital. This also means great-grandpa Constant didn't live to see the end of the war. Great-uncle Hendrik added: "He died while me and your grandfather were in Izegem. We didn't know anything about it and didn't even attend the funeral. All in all we didn't stay in Izegem very long, because I was very homesick and cried a lot. I also had difficulties understanding the local dialect people spoke there".

The reason why great-grandfather Constant passed away had nothing to do with the bombings. To make some additional money, he used to make safes. These safes contained asbestos sheets to withstand fire. Those sheets had to be cut to size, which resulted in a lot of dust. Great-grandpa Constant inhalded this asbestos dust for years, which is believed to have been the reason of him ending up with lung cancer and resulting in his early death.

Ludy and Sophia on their wedding day in 1949

On May 28, 1949, a few years after WWII, Grandpa Ludy got married, before his twentieth birthday, to Grandma Sophia Servaes in the village of Hingene. Ludy worked for many years as a factory worker in the factory of Agfa Gevaert in his birth village Mortsel.


Ludy Van Minnebruggen

Ludy and Sophia had seven children together and eventually a long list of grandchildren as well. Grandpa was very musical and mastered playing accordion, piano, xylophone and melodeon. He could play entire songs after having heard them only twice. In a time before television, people from the neighbourhood would come over to listen to Grandpa playing his music. Not only did Grandpa have musical talents, but he could also make beautiful drawings.


Grandpa Ludy playing his melodeon (probably early 1950's)

While Grandpa Ludy very often had a very serious look on his face, he did enjoy to make jokes. I remember, as a little child, I was a bit afraid to ask something because of his very serious face. While at one instance I had gathered all my courage to ask if I could go get a soccer ball to play outside, all of the sudden he yelled: "No!". It scared me so much I litterally jumped up. Satisfied with the result, Grandpa started to laugh and said: "yes, yes, you can get it". It was the first time I realized Grandpa in fact liked to make jokes like that and he would always enjoy the reactions he got.

It was only later in life Grandpa and Grandma really started to travel a long distance for vacation, like going to the Canary Islands, which they really liked.

Grandpa Ludy passed away, on January 4th, 2006 at the age of 76. He had been married to grandmother Sophia for 56 years...

Me and grandpa Ludy in 1993
Only on very few occasions have I ever seen my two grandfathers together. To me, it felt then as if two different worlds came together. Grandpa Ludy was usually quite talkative, while grandfather Henri always seemed so quiet. Only after they both passed away, did I learn about the points in time, where their worlds had been entwined, long before my parents got married, in a horrible time, when bombs came down like rain.

Sitting here, writing all this down, I do remember particularly, the same things about the both of them now. How they would joke and smile. And enjoy small things in life, like a glass of beer or a beautiful song. And each time that little spark of joy would light up in their eyes. Looking satisfied and amused.

Grandpa Ludy




*

*        *



Gedurende enige tijd speel ik met de gedachte om gelijktijdig een bericht in mijn twee stamboomblogs te publiceren. Ik bedoel gerelateerde berichten die een soort van spiegelbeeld zijn van elkander uit verschillende werelden. Het heeft lang geduurd voor ik beslist had over welke personen deze spiegelberichten zouden kunnen gaan. Ik herinner me dat ik eerder heb gezegd dat ik nog een blogbericht zou schrijven over mijn grootvader aan vaders kant, Ludy Van Minnebruggen. Hoewel ik reeds over bepaalde aspecten uit het leven van mijn andere grootvader, Henri Brusten, heb geschreven, heb ik nog het gevoel dat ik nog meer te vertellen heb en daarom heb ik beslist dat mijn twee grootvaders de personen zouden moeten zijn waarover ik in deze spiegelberichten schrijf.

Dit blogbericht gaat over grootvader Ludy Van Minnebruggen, terwijl het andere bericht over grootvader Henri kan worden bereikt door op deze link te klikken.

Grootvader Ludy werd geboren op 29 oktober 1929 in het dorp Mortsel als tweede kind van Philomena Van Noort en Constant Van Minnebruggen. Die specifieke dag staat in de geschiedenisboeken als "Zwarte Dinsdag", een dag waarop de Beurscrash van Wall Street zich ontplooide, dewelke aan de oorsprong lag van de grote economische depressie van de jaren dertig. Zijn grote zus, Jeanne, had ongeveer een week eerder haar achtste verjaardag gehad en het was pas in 1933 dat er ook een jongere broer, Hendrik, werd geboren.

Ludy Van Minnebruggen omstreeks 1930

Een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Mortsel was zonder enige twijfel het bombardement op dat dorp door de Amerikaanse luchtmacht op 5 april 1943. Het doel was in feite om de Erla fabriek te bombarderen die door het Duits leger werd gebruikt. Op deze tragische dag was grootvader Ludy dertien jaar oud. Mijn grootnonkel Hendrik, die toen tien was, vertelde me over die dag. Het was na drie uur 's namiddags en hij en mijn grootvader waren in hun school, in Mortsel. Toen het bombardement startte, werd aan de kinderen gezegd dat ze onder hun schoolbank moesten schuilen. "Ik zat in het oudere gebouw dat geen kelder had, dus de enige optie was om onder onze bank te schuilen. Na de eerste aanvalsgolf begonnen er veel mensen in paniek rond te lopen op straat, maar dan kwam er een tweede golf en omdat er zo veel mensen rondliepen zijn er toen veel meer slachtoffers gevallen. Pas nadat het bombardement voorbij was werden we naar het nieuwere gebouw gebracht waar we in de kelder moesten blijven tot onze ouders ons kwamen ophalen".

Grootvader Ludy in schooljaar 1942-1943

De school van grootvader Ludy en grootnonkel Hendrik werd niet geraakt, maar verscheidene andere nabije scholen wel, wat resulteerde in een groot aantal slachtoffers onder de kinderen van Mortsel. "Er waren verschillende bommen gevallen in een veld naast onze school, maar er was er geen enkele ontploft. Mijn vader was gaan werken op het ogenblik van het bombardement. Toen hij terug kwam van zijn werk moest hij door het gedeelte van het dorp dat het zwaarst had geleden onder het bombardement. Hij zag al die lichamen op de straten liggen. Hij is heel lang gechoqueerd geweest van alles wat hij toen heeft gezien".

Terwijl dertienjarige grootvader Ludy was aan het schuilen op school, was mijn andere grootvader, Henri, die toen zestien jaar oud was, ook in Mortsel vermits hij in de Erla fabriek werkte, die het eigenlijke doel was van de luchtaanval. En hij werd ernstig gewond.

Van links naar rechts: Hendrik, Jeanne en Ludy
(datum: 30 mei 1943)

Terwijl België grotendeels bevrijd was in september 1944, bleven bombardementen met V-bommen duren tot begin april 1945. De voor de familie meest nabije inslag van een V-bom gebeurde waarschijnlijk op 8 maart 1945, toen een V1 op het Sint-Jozef ziekenhuis viel, dat zich in dezelfde straat bevond als waar de familie woonde. Het resultaat was verschrikkelijk vermits het ziekenhuis volledig werd vernietigd. Eenendertig mensen overleefden de ontploffing niet en nog eens vijfenzestig anderen werden gewond.

Ook over deze tijd kon grootnonkel Hendrik me nog dingen vertellen. "Onze school had ervoor gezorgd dat we konden vluchten, eerst naar Roesselare en later naar Izegem. Ondertussen woonden onze ouders en onze oudere zus in de kelder van onze woning, omdat dat de enige plaats was waar ze konden schuilen. Je wist nooit wanneer er een V-bom ging komen, daarom werd de kelder ingericht als woonruimte. Onze vader overleed ook in die kelder. Hij was erg ziek geworden en stierf". Op dat ogenblik was grootvader Ludy 16 jaar oud. Zijn vader, Constant, overleed op 12 maart 1945, zes dagen nadat die V-bom op het ziekenhuis was gevallen. Dit betekent ook dat overgrootvader Constant niet meer het einde van de oorlog heeft meegemaakt. Grootnonkel Hendrik voegde toe: "Hij overleed terwijl ik en jouw grootvader in Izegem waren. Wij wisten van niets en waren zelfs niet op de begrafenis. Alles bij elkaar zijn wij niet zo lang in Izegem gebleven omdat ik erg veel heimwee had en constant huilde. Ik had ook moeilijkheden om het West-Vlaamse dialect te verstaan".

De reden waarom overgrootvader Constant overleed had niets te maken met de bombardementen. Om wat geld bij te verdienen, maakte hij brandkasten. Die brandkasten bevatten asbest platen tegen vuur. Die platen moesten op maat worden gesneden, wat resulteerde in veel stof. Overgrootvader Constant ademde dat asbest stof in gedurende jaren. Er wordt aangenomen dat hij daardoor longkanker ontwikkelde, wat uiteindelijk resulteerde in zijn vroegtijdig overlijden.

Ludy en Sophia op hun trouwdag 1949

Op 28 mei 1949, een paar jaren na de Tweede Wereldoorlog, huwde grootvader Ludy met grootmoeder Sophia Servaes in het dorp Hingene. Ludy werkte gedurende vele jaren als een arbeider in de fabriek van Agfa Gevaert in zijn geboortedorp Mortsel.


Ludy Van Minnebruggen

Ludy en Sophia kregen zeven kinderen en uiteindelijk ook een lange lijst kleinkinderen. Grootvader was bijzonder muzikaal aangelegd en kon accordeon, piano, xylofoon en trekharmonica bespelen. Hij speelde muziekstukken na die hij maar twee keer had gehoord. En in de periode voor de televisie kwamen mensen uit de buurt luisteren naar de muziek die hij speelde. Grootvader was niet enkel erg muzikaal aangelegd, maar hij kon ook prachtig tekenen.


Grootvader Ludy met zijn trekharmonica (waarschijnlijk begin de jaren '50)


Terwijl grootvader Ludy dikwlijls een erg ernstige blik had op zijn gezicht, maakte hij graag grapjes. Ik herinner me, dat ik als kind soms wat bang was om iets te vragen aan grootvader omwille van zijn ernstige blik. Toen ik op een dag al mijn moed had verzameld om te vragen of ik een bal mocht nemen om buiten te spelen, riep hij plots: "Nee!". Ik verschoot zo erg dat ik opsprong. Zichtbaar tevreden met het resultaat, begon grootvader vervolgens te lachen en zei: "Ja, ja, ga die maar halen". Het was de eerste keer dat ik me realiseerde dat grootvader in feite graag zulke grapjes maakte en dat hij steeds genoot van de reacties die hij kreeg.

Het was pas later in zijn leven dat grootvader en grootmoeder zijn beginnen wat verdere reizen te maken, bijvoorbeeld naar de Canarische eilanden.

Grootvader Ludy overleed op 4 januari 2006 op de leeftijd van 76. Hij was gedurende 56 jaren gehuwd geweest met grootmoeder Sophia...

Ik en grootvader Ludy in 1993
Slechts op enkele gelegenheden heb ik mijn beide grootvaders samen gezien. Voor mij voelde dat dan alsof twee verschillende werelden samenkwamen. Grootvader Ludy was gewoonlijk nogal spraakzaam, terwijl grootvader Henri altijd vrij stil was. Pas nadat ze beiden waren overleden  leerde ik over de ogenblikken in hun leven waarin hun levens waren vervlochten, lang voordat mijn ouders trouwden. In een verschrikkelijke tijd, wanneer bommen als regen uit de lucht vielen.

Terwijl ik hier zit te schrijven herinner ik me vooral hetzelfde over hen beiden. Hoe ze grapjes maakten en lachten. Hoe ze genoten van kleine dingen zoals een glas bier of een mooi lied. En elke keer die vreugdevolle schittering in hun ogen. Zichtbaar tevreden en geamuseerd...

Grootvader Ludy

Friday, November 24, 2017

Frans Plettinckx and the tragic end of hunting season (1982)

Om dit stukje geschiedenis neer te schrijven moet ik eerst even een stapje terugzetten in de tijd. In 1882 huwden mijn over-over-overgrootouders, Eduardus Bruyns en Joanna Debleser. In de genealogie pleegt men dat ook oudouders te noemen. Eduardus en Joanna waren de overgrootouders van mijn grootmoeder, Sophia Servaes, meer bepaald de ouders van haar grootvader aan moeders kant van de familie.

Eduardus en Joanna woonden in het dorp Hingene en kregen vijf kinderen. Twee van die kinderen, Joannes en Theresia Bruyns, overleden jammerlijk nog voor ze de leeftijd van één jaar hadden bereikt. De overige drie kinderen waren Amandina Bruyns, Carolus Bruyns en Leopoldina Bruyns. Amandina werd geboren in 1888, echter, ik heb nog niet meer informatie kunnen vinden over haar.

Carolus (die bij zijn tweede naam "Louis" werd genoemd) was de vader van mijn overgrootmoeder, Maria Bruyns. Zijn zus, tante Leopoldine, werd geboren op 15 augustus 1887. Zij huwde met Joannes Henri "Rik" Adriaensens en kreeg met hem vijf kinderen: Augusta, Alphonsine, Yvonne, Josephine en Paul Adriaensens.

Leopoldine Bruyns en "Rik" Adriaensens

Augusta "Gusta" Adriaensens huwde op haar beurt met Carolus Plettinckx en het koppel kreeg twee zonen: Frans en Hendrik Plettinckx. 

Gusta Adriaensens en Carolus Plettinckx

Samengevat kan dus worden gesteld dat Frans, die werd geboren op 23 maart 1943 te Hingene, een achterneef was van mijn grootmoeder, Sophia Servaes.

Frans Plettinckx in zijn kinderjaren

Over het leven van Frans heb ik nog niet zo veel informatie verzameld. Mijn vader vertelde me onlangs dat Frans zijn legerdienst heeft vervuld in Mortsel. Hij huwde met Josée Amelinckx en was dooppeter van mijn tante Myriam Van Minnebruggen. Frans leek overigens op bijna elke foto die ik heb gezien breed te lachen.


Frans Plettinckx tijdens zijn legerdienst


Frans was zaakvoerder bij A.V.V. en richtte het tuincentrum Plettinckx op.

Op 14 november 1982 sloeg het noodlot echter toe en overleed Frans reeds op 39-jarige leeftijd. Zijn tragisch vroegtijdig en onverwacht heengaan moet een ware schok zijn geweest voor de familie want ik herinner me het verhaal waar nog vele jaren later over werd gepraat...

In zijn vrije tijd ging Frans jagen. Frans zou tijdens het jagen onwel zijn geworden. Nadat hij de jacht had afgeblazen op zijn jachthoorn, ging hij tegen een boom aanzitten en stierf, geheel onverwacht, in Bellefontaine in de Belgische provincie Luxemburg en liet hij zijn echtgenote en twee jonge kinderen achter.

Foto het doodsprentje van Frans Plettinckx

Op zijn doodsprentje werd hij als volgt beschreven: "Frans, een man die rechtuit in het leven stond, luisterend naar de roep van de mens in nood. Zijn verschijnen was één en al gulheid en optimisme, gekenmerkt door een ontembare werk- en levenslust. Vol aandacht voor vrouw en kinderen leefde en stierf hij met een hart sterk in liefde en blijkbaar toch te zwak om alles te dragen".






*
*       *






To write down this little piece of history, I first need to take a step back in time. In 1882, my great-great-great-grandparents, Eduardus Bruyns and Joanna Debleser got married. Eduardus and Joanna were the great-grandparents of my grandmother, Sophia Servaes, more specifically the parents of her maternal grandfather.

Eduardus and Joanna lived in the village of Hingene and had five children. Two of those children , Joannes and Theresia Bruyns, sadly passed away before they reached the age of one year. The remaining three children were Amandina Bruyns, Carolus Bruyns and Leopoldina Bruyns. Amandina was born in 1888, however, I have not yet been able to find more information about her.

Carolus (who was called by his second name "Louis") was the father of my great-grandmother, Maria Bruyns. His sister, aunt Leopoldine, ws born on August 15, 1887. She married Joannes Henri "Rik" Adriaensens and had five children with him: Augusta, Alphonsine, Yvonne, Josephine and Paul Adriaensens.

Leopoldine Bruyns and "Rik" Adriaensens

Augusta "Gusta" Adriaensens on her turn got married to Carolus Plettinckx and the couple had two sons: Frans and Hendrik Plettinckx. 

Gusta Adriaensens and Carolus Plettinckx

In summary, we can state that Frans, who was born on March 23, 1943 in Hingene, was a second cousin of my grandmother.

Frans Plettinckx in his childhood years

I haven't been able to find a great amount of information about the life of Frans. My father recently told me that Frans completed his military service in Mortsel. He married Josée Amelinckx and was godfather to my aunt Myriam Van Minnebruggen. Apparently, Frans seems to be smiling in basically every picture I have seen.


Frans Plettinckx during his military service


Frans was store manager at A.V.V. and founded the garden center Plettinckx.

On November 14, 1982 tragedy struck and Frans died already at the age of 39. His tragically early and unexpected dying must have been an absolute shock for the family because I remember the story that was still told many years later...

In his free time, Frans liked to go hunting. While on a hunting trip, Frans was feeling bad. After he called off the hunt by blowing on his blowing horn, he sat down against a tree and died, completely unexpectedly, in Bellefontaine in the Belgian province of Luxembourg leaving behind his wife and two young children.

Picture on the memorial card of Frans Plettinckx

On his memorial card, the following was written about him: "Frans, a man who stood righteously in his life, listening to the call of people in need. His appearance was all generosity and optimism, characterized by an unlimited zest for work and life. Full of attention for his wife and children he died with a heart strong in love but apparently too weak to carry everything".

Wednesday, March 29, 2017

The 18th century Brothers sisters.

Before Women's History Month is over, I wanted to post another article, this time about the family of my 6-times great-grandmother Anna Maria Gebruers. Anna Maria was great-grandmother to my 3-times great-grandmother Joanna Gelens. She was also great-great grandmother to my great-great grandmother Joanna Verelst.

In Flemish "gebruers" means as much as "gebroeders" in Dutch, which translates into "brothers" in English. Funny thing is, so far, I've only been able to find sisters of Anna Maria and no brothers at all.

Based on the age mentioned on her death certificate, Anna Maria must have been born about 1757. Her parents were Michaël Gebruers and Anna Peeters. The family lived in the village of Geel, which is in the southeastern part of the present day province of Antwerp in Belgium. At that time, however, Geel was located in the Austrian Netherlands.

Anna Maria's three sisters were named Maria Anna (°19 January 1754), Maria Catharina (°22 October 1756) and Maria Theresia (°28 November 1767).

So, as if naming one daughter "Anna Maria" and another one "Maria Anna" didn't create enough confusion, all three sisters of Anna Maria had the first name Maria...

Tragically, father Michaël died early September 1767, two months before Maria Theresia was born, leaving mother Anna Peeters with the care of her daughters.


Burial registration of Michaël Gebruers (1767)

Anna Peeters died in 1795 and only four years later, also her daughter, my 6-times great-grandmother Anna Maria died at the age of 42.


Death registration of Anna Maria Gebruers (1799)

Anna Maria had married a man named François Gelens in September 1784 and the couple had at least five children: three sons and two daughters. All of the children were born in the 1780's and 1790's.


Marriage registration of Anna Maria Gebruers and François Gelens (1784)

Sister Maria Anna performed day labour for a living and married a man named Joannes Dams. She died in 1825 at the age of 71.

Entry in civil register concerning the death of Maria Anna Gebruers (1825)

Sister Maria Catharina was a lace worker and never got married. She eventually died in 1836 at the age of 79.

Entry in the civil register relating to the death of Maria Catharina Gebruers (1836)

At the time of her wedding, in 1806, the youngest of the sisters, Maria Theresia, made a living spinning yarn. On the entry in the civil register, Maria Theresia's autograph definitely stands out. In fact she was the only person, other than the civil servant, who knew how to write. Because she wrote so beautifully, I assume she received quite a good school education.


Signature of Maria Theresia Gebruers (1806)

Maria Theresia did live to become old, as she died in April 1859, at 91 years of age...

Wednesday, March 8, 2017

Tracing back the mothers line

March is Women's History Month and today is International Women's Day - so plenty of reasons to dedicate a post to some of the women in my family tree.
 
This time I'm starting in the mid-18th century...
 
Elisabeth Vereggen was possibly born about 1750. Closest potential match I was able to find so far is a baptism record of 1749 mentioning the baptism of "Elizabetha Vereggen", daughter of Jacobus Vereggen and Adriana Van den Boogaert.
 
Although I still have to find out more about Elisabeth, I know for sure that she married Antonius Van den Broek and they had at least one daughter called Maria Theresia Van den Broek who was born in 1779 in the village of Budel which was in the Generality Lands of the United Provinces of the Netherlands. More specifically in Brabant of the States, which was the northern part of the Duchy of Brabant.



Entry in baptism records relating to
the baptism of Maria Theresia Van den Broek in 1779

Maria Theresia's daughter, Elisabeth Quanten, was born in 1799, also in the village of Budel. By that time, however, the Dutch Republic had been succeeded by the Batavian Republic. Maria Theresia also gave birth to an additional three children - all boys.
 
Maria Theresia used to work on a farm, while her daughter Elisabeth first was a maidservant, then performed manual labour and eventually became day labourer on a farm.

Baptism of Elisabeth Quanten in August 1799

While the baptism record of Elisabeth Quanten shows that she was born illegitimately, she was recognized by her father from the very beginning. In 1828, Elisabeth Quanten had a daughter called Joanna Schreurs, in the village of Sint-Huibrechts-Lille, which, at that time, was in the United Kingdom of the Netherlands.

Birth of Joanna Schreurs in 1828

Joanna was the oldest of five children as she had two youngers brothers and two younger sisters. When Joanna was four year old, her grandmother, Maria Theresia died, aged 52.
 
Joanna Schreurs, who performed manual labour for a living, had six children, three boys and three girls. The youngest daughter was Johanna Herteleer. Johanna was born in 1869 in the village of Hamont, meaning she was the first one of the female line to be born after the Belgian independence and thus in the Kingdom of Belgium.


Birth of Johanna Herteleer in 1869

Three years before Johanna was born, her grandmother Elisabeth had passed away aged 67 in her house in Hamont. On her death record, her last name was spelled as Kwanten which is phonetically exactly the same as Quanten.
 
Death record of Elisabeth Quanten in 1866
 
Johanna Herteleer was the first woman in this line to have had a right to vote, but only on municipal level... She worked as a market vendor and died in the early 1930's when she was about 64 years old.
 
Johanna's oldest daughter was Maria Broeckx (born in 1893) and was the mother of my great-grandmother Anna Hennebicq (born in 1909) and grandmother of my maternal grandmother, Hilda Sterckx. All three of them were allowed to vote in all elections - so including federal elections - only from 1948 onwards.
 
My grandmother told me many years ago that she remembered her great-grandmother, Johanna Herteleer, wearing a long black dress and a white, lace bonnet. She would sit in her rocking chair and the children from the neighbourhood would come and sit all around her and ask for her to tell stories from long time ago...
 

Three generations :
Hilda Sterckx (standing left) and Anna Hennebicq (standing right)
with Maria Broeckx (sitting)
 
While I already wrote a post about great-great grandmother Maria Broeckx, I still have to write more about my grandmother Hilda and my great-grandmother Anna. I will do that in later blog posts because I have so much to tell about these remarkable women.

My mother, Patricia Brusten, with her mother, Hilda Sterckx
 
And then of course - after this long history - I obviously have to add my own mother, Patricia Brusten, to the list. I know she will be reading this post with great interest. And of course this post is also largely dedicated to her.
 
So these are the women, traveling back about 270 years all along my maternal line...
 
I've read that mitochondrial DNA (mDNA) is exclusively maternally inherited. Well I can genuinely say I'm proud to be part of this gene pool. 
 



*
*   *
 
 
 
Maart is Women's History Month en vandaag is het daar bovenop Internationale Vrouwendag - genoeg redenen dus om een blogbericht te wijden aan enkele vrouwen in mijn stamboom...
 
Elisabeth Vereggen werd waarschijnlijk geboren omstreeks 1750. De meest waarschijnlijke "match" die iheb kunnen vinden is een doopregistratie van 1749 die de doop vermeld van "Elizabetha Vereggen", dochter van Jacobus Vereggen en Adriana Van den Boogaert.
 
Hoewel ik nog meer moet te weten komen over Elisabeth, weet ik zeker dat ze gehuwd was met Antonius Van den Broek en dat ze ten minste een dochter hadden die Maria Theresia Van den Broek heette en die was geboren in 1779 in het dorp Budel dat zich in de Generaliteitslanden van de Republiek der Verenigde Nederlanden bevond. Meer specifiek in Staats-Brabant, dat zich in het noorden van het hertogdom Brabant bevond.

Doopregistratie van Maria Theresia Van den Broek in 1779

De dochter van Maria Theresia was Elisabeth Quanten, geboren in 1799, ook in het dorp Budel. Tegen dan was de Republiek der Verenigde Nederlanden echter opgevolgd door de Bataafse Republiek. Maria Theresia kreeg nog drie kinderen - allemaal jongens.
 
Maria Theresia was akkerbouwsterterwijl haar dochter Elisabeth eerst dienstmeid was, dan handwerkster was en uiteindelijk dagwerkster werd.

Doop van Elisabeth Quanten in augustus 1799

Terwijl uit de doopregistratie van Elisabeth Quanten blijkt dat ze onwettig geboren was, werd ze wel reeds erkend door haar vader. In 1828 kreeg Elisabeth Quanten een dochter die ze Joanna Schreurs noemde en die werd geboren in het dorp Sint-Huibrechts-Lille, dat, in die tijd, in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden gelegen was.

Geboorte van Joanna Schreurs in 1828

Joanna was de oudste van vijf kinderen en had twee jongere broers en twee jongere zussen. Wanneer Joanna vier jaar oud was overleed haar grootmoeder, Maria Theresia, op de leeftijd van 52 jaar.
 
Joanna Schreurs, die dagwerkster was, kreeg zes kinderen, drie jongens en drie meisjes. De jongste dochter was Johanna Herteleer. Johanna werd geboren in 1869 in het dorp Hamont, wat betekent dat ze eerste in de vrouwelijke lijn was die werd geboren na de onafhankelijkheid van België.


Geboorte van Johanna Herteleer in 1869

Drie jaar voor Johanna werd geboren, was haar grootmoeder Elisabeth overleden op de leeftijd van 67 jaar in haar woning in Hamont. Op haar overlijdensbericht werd haar familienaam nu gespeld als Kwanten wat fonetisch natuurlijk overeenkomt met Quanten.
 

Overlijdensregistratie van Elisabeth Quanten in 1866

 
Johanna Herteleer was de eerste vrouw in deze lijn die het recht had om te stemmen, doch, enkel in gemeenteraadsverkiezingen... Ze werkte als marktkraamster en overleed begin de jaren 1930 wanneer ze ongeveer 64 jaar oud was.
 
De oudste dochter van Johanna was Maria Broeckx (geboren in 1893) en was de moeder van mijn overgrootmoeder Anna Hennebicq (geboren in 1909) en grootmoeder van mijn maternele grootmoeder, Hilda Sterckx. Zij hadden alledrie stemrecht - ook in federale verkiezingen - maar pas vanaf 1948...
 
Mijn grootmoeder vertelde me jaren geleden hoe ze zich herinnerde dat haar overgrootmoeder Johanna Herteleer, meestal een lang zwart kleed droeg en een wit kapje op haar hoofd had. Ze zat in haar schommelstoel terwijl de kinderen uit de buurt rond haar kwamen zitten en haar vroegen om nog eens verhalen te vertellen over vroeger. 

Drie generaties :
Hilda Sterckx (staand links) en Anna Hennebicq (staand rechts)
met Maria Broeckx (zittend)
 
Terwijl ik al een bericht schreef over bet-overgrootmoeder Maria Broeckx, moet ik wat schrijven over mijn grootmoeder Hilda en mijn overgrootmoeder Anna. Ik zal dat in toekomstige blogberichten doen omdat ik veel te vertellen heb over deze opmerkelijke vrouwen.

Mijn moeder, Patricia Brusten, met haar moeder, Hilda Sterckx
 
En dan natuurlijk - na deze lange geschiedenis - moet ik uiteraard mijn eigen moder, Patricia Brusten, toevoegen aan deze lijst. Ik weet dat ze deze blog leest met veel interesse en uiteraard is dit bericht grotendeels ook bijzonder aan haar opgedragen.
 
Dat zijn dus de vrouwen, ongeveer 270 jaar terugreizend in de tijd, langs mijn maternele lijn...
 
Ik heb gelezen dat mitochondriaal DNA (oftewel mDNA) exclusief wordt doorgegeven door vrouwen aan hun kinderen. Wel, ik kan oprecht zeggen dat ik trots ben om deel uit te maken van deze genenpoel. 
 


Wednesday, February 22, 2017

Great-grand uncle Eduard Bruyns (1939)


Ik ben ontzettend dankbaar dat mijn grootmoeder destijds zo veel namen heeft genoemd die bij al die oude familiefoto's horen. Een opvallende figuur in die foto's is zeker mijn overgrootnonkel Eduard Bruyns, die ook wel nonkel Ward werd genoemd. Met zijn 1 meter 76 was hij, voor die tijd, vrij groot van gestalte. Hij had zwarte haren en kastanjebruine ogen.

Eduard werd geboren op de schrikkeldag van het jaar 1908 in de gemeente Puurs. Zijn ouders waren Sophia Cappaert en Eduardus Bruyns en hij was een oudere broer van mijn overgrootmoeder Maria Bruyns.

Eduard Bruyns

Tegen zijn 11de verjaardag was de Grote Oorlog voorbij. Eduard werd eerst ijzerdraaier van beroep. Hij vervulde zijn dienstplicht vanaf december 1927 en voegde zich bij het 2de artillerie regiment van het Belgische leger. Eind september 1929 was zijn dienstplicht afgelopen en werd Eduard aan de reserves toegevoegd. Enkel in 1931 werd hij nog eens een maand onder de wapens geroepen.

Uit zijn legerdossier blijkt dat Eduard enige tijd gehuwd was met Maria Toelen, doch, zijn burgerlijke staat werd in zijn dossier gewijzigd naar ongehuwd, wat doet vermoeden dat het huwelijk niet stand hield.

Schoonbroers Michael Servaes (links) en Eduard Bruyns (rechts)

Eduard huwde opnieuw in 1939 met Pauline Lenaerts. Dit huwelijk was jammer genoeg slechts van heel korte duur. Volgens mijn grootmoeder was Eduard in 1939 werkzaam bij de spoorwegen. Toen hij op een dag op zijn werk, op een volle maag, een zware last moest optillen, zou hij een maagscheur hebben opgelopen. Dit gebeurde amper drie weken na zijn trouwdag.


Broers Eduard Bruyns (links) en René Bruyns (rechts)

Eduard werd naar het ziekenhuis gevoerd, doch, overleed tragisch genoeg op 31 jarige leeftijd aan de gevolgen van die maagscheur, op 3 oktober 1939 in Antwerpen. Pas een jaar eerder was zijn zus Maria Bruyns overleden op 29-jarige leeftijd.

Op zijn doodsprentje stond vermeld:
Wij betreuren een jongen echtgenoot wier verlies dubbel smartvol is: en omdat het aantal zijner jaren te gering is, en omdat door zijne minzaamheid hij de genegenheid van allen gewonnen had. Hij was de troost, de vreugde van zijn gezin; hij laat een teeder aandenken na aan die hem liefhadden. Heer, Gij hadt ons hem gegeven om ons geluk uit te maken; gij neemt hem na slechts drie weken huwelijk van ons weg. Wij staan hem af zonder morren, maar met een gebroken hart.




*

*       *




I am very grateful that my grandmother has mentioned so many names that go with all these old family pictures. A striking figure in those pictures is definitely my great grand uncle Eduard Bruyns, who was also called uncle Ward. Since he was 1 meter and 76 centimeters tall (about 5 feet and 9 inches) he was quite tall for those times. He had black hair and maroon eyes.

Eduard was born on the leap day of 1908 in the village of Puurs. His parents were Sophia Cappaert and Eduardus Bruyns and he was the older brother of my great grandmother Maria Bruyns.

Eduard Bruyns

By the time Eduard had his eleventh birthday, the Great War was over. Eduard first started working as a lathe worker. He completed his military service from December 1927 onwards and joined the 2nd Artillery Regiment of the Belgian Army. At the end of September 1929 his military service was completed and Eduard was added to the Army Reserves only to be called back under the arms for one month in 1931.

From his army records I learned that Eduard was married for a while with Maria Toelen, although, his martial status was changed into single in his file, suggesting that this marriage did not last.

Brothers-in-law Michael Servaes (left) and Eduard Bruyns (right)

Eduard married again in 1939 to Pauline Lenaerts. Regrettably this was only a very short marriage. According to my grandmother, Eduard was working with the railroads in 1939. One day he had to lift a heavy load on a full stomach, which resulted in him sustaining a torn stomach. This happened only three weeks after his wedding day.


Brothers Eduard Bruyns (left) and René Bruyns (right)

Although Eduard was rushed to a hospital in Antwerp, he tragically died at the age of 31 because of this injury, on October 3, 1939, meaning he died only one year after his sister Maria Bruyns, who had also died very young, at the age of 29.

On the commemorative cards that were handed out during his funeral, the following text was written:
We mourn a young husband whose loss is sorrowful for two reasons: because the number of his years was too small and because he had won everyone's affection with his lovingnes. He was the comfort, the joy of his family; he leaves precious memories for those who loved him. Lord, You gave him to us to bring us happines; You take him away from us after only three weeks of marriage. We part from him without complaining, but with a broken heart.